Wij zijn natuur

Vorige week naar “Wij zijn natuur” geweest en was ontroerd. Door de gang met doeken het geluid, door de video installaties met schimmels, door de film met Irene. Ik zeg: bezoektip.

Ook lekker: even niets. Geen telefoon, niet praten. Dat allemaal pas daarna weer. Dus behalve deze foto heb ik niets vastgelegd. Zelf gaan kijken dus.

Prinses Irene werd gevraagd: “Waarom een tentoonstelling?” En ze antwoordde zoiets als: “Dan kom je binnen via emotie.” Met andere woorden, dan ga je voorbij de ratio. En ben geen gedragswetenschapper maar volgens mij is aangetoond dat je zo beter mensen aanzet tot verandering. Simpele Google actie hierop leverde in ieder geval een dosis links op.

En nu vind ik dat Paleis Soestdijk een permanent museum zou moeten worden voor kunst over onze relatie met de natuur. Het heeft er de omgeving voor en de koninklijke familie is bekend om liefde voor natuur en kunst. Heb de eigenaren al een berichtje gestuurd met het idee.

Bij de ingang zag ik een aankondiging van deze diners. Lijkt me een extra speciale manier om de tentoonstelling te bezoeken.

Ervoor ook even de zalen ervoor bezocht die de collectie van Singer Laren door de natuurlens bekijkt.

Soms word je getroffen door niet alleen een kunstwerk, maar ook door de combinatie met de lijst. Dat had ik hier (schilderij is van Kees van Dongen).

Heel hard gelachen om de mensen die het gevoel voor humor hadden dit zo op te hangen. Heb het werk niet goed bekeken. Maar waar het me vooral om ging: het was heerlijk om te lachen in het museum. Zou veel en veel vaker mogen gebeuren.